Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar dan was dat niet echt een rustig jaar.
In januari 2018 overleed mijn vader heel plotseling, waardoor er meer zorg ontstond voor onze moeder. Gelukkig was ze nog heel mobiel en in redelijk goede gezondheid, maar praktische hulp was wel nodig naast dat wij als kinderen er meer voor haar wilden zijn omdat ze het leven zwaar vond zonder de man waar ze 57 jaar mee getrouwd is geweest.
Ook stond er een verhuizing op stapel voor haar (van het buitengebied in Ruurlo naar Doetinchem) en er moest veel aan het huis worden gedaan voor ze er in zou kunnen gaan wonen. Half december kreeg mijn moeder de diagnose alvleesklierkanker en was er ineens haast geboden om te verhuizen naar het huis in Doetinchem zodat ze dichter bij ons, haar kinderen, zou wonen. En dus hebben we veel en vaak geklust in dat huis. Uiteindelijk heeft ze er niet eens meer kunnen wonen omdat ze zo snel achteruit ging. 14 januari overleed ze.
Mijn schoonmoeder is al jaren alleen en heeft inmiddels ook een leeftijd waardoor ze vaker hulp nodig heeft. Ook kwam ze voor het eerst van haar leven een paar dagen in het ziekenhuis te liggen.
In ons gezin gebeurde er ook van alles: middelste die al op zichzelf woonde kwam weer tijdelijk thuis wonen. Oudste verhuisde van de ene stad naar een andere vanwege zijn studie met een korte tussenstop bij ons. Jongste stopte met haar studie, ging werk zoeken en verhuisde naar een andere stad waar ze weer een nieuwe baan vond. In januari verhuisde middelste weer naar een kamer in Nijmegen.
Ook in de kerk was het allesbehalve rustig; als ik het goed heb wisten we eind september dat 2 december de verhuizing stond gepland van de Varsseveldseweg naar de Kruisberg en daarvoor moest nog heel veel werk verricht worden. Dus veel geregel, uitgezoek en geklus……
En wat is het dan fijn om mijn rust bij God te kunnen vinden. De dingen die moeilijk zijn bij Hem neer te mogen leggen. Te ervaren dat ik opgeladen word tijdens de zondagse kerkdiensten, door de aanbidding en door de preken.
Dat mijn hemelse Vader zich door mensen in mijn omgeving laat zien: mensen die zien en aangeven dat ik het wat rustiger aan mag doen, die naar me luisteren, die er gewoon zijn.
Wat is het goed om te weten dat mijn ouders nu voor eeuwig bij God zijn. Ook al had ik ze nog graag hier gehad, zij hebben nu het beste van het BESTE!
Wat vind ik het fijn dat we onze (schoon)moeder nog bij ons hebben en dat naast dat wij onze zorg hebben voor haar, zij ook ons helpt waar nodig en mogelijk.
En hoe fijn is het dat onze kinderen hun eigen plek gaan vinden. Dat ze hun eigen weg zoeken. En ik bid hun een weg mèt God toe.
Wat was het ook fijn om met de hele gemeente te werken aan het nieuwe pand waar we nu onze diensten houden. Iedereen deed wat binnen zijn of haar mogelijkheden lag en wat was het samenbindend!
Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar dan zie ik een oneindig liefdevolle Vader die voor me/ons zorgt.
Psalm 46:10 (de engelse versie) is de afgelopen jaren heel belangrijk en bijzonder voor mij geweest: BE STILL AND KNOW THAT I AM GOD
In Het Boek staat het zo: Wordt rustig en weet dat ik God ben (vers 11)
Welkom iedere zondag om 10.30 bij LEEF! Doetinchem
Ineke