Gezellig samen, de gordijnen dicht, op de bank met lekkere hapjes en natuurlijk ook vaste prik Home Alone kijken. Natuurlijk zou het mooi zijn als er sneeuw ligt. Maar dat is voor mij geen voorwaarde voor een geslaagde kerst.
Ik bedenk me dat ik eigenlijk wel heel erg een gewoonte mens ben. Als de Sint weg is dan begint WHAM weer te zingen en het lijkt wel of we er geen genoeg van kunnen krijgen. En bij het optuigen van de IKEA kerstboom bespreken Annemiek en ik wat we gaan doen met de Kerstdagen. En bedenken we wie er Home Alone zou zijn en of het leuk zou zijn om er een paar van uit te nodigen om gezellig iets te doen? Niet omdat ze zielig zijn of zo maar gewoon omdat alleen ook maar alleen is. En op de een of andere manier willen we graag dat iedereen met Kerst vrede op aarde mag ervaren.
But the very next day
Toen ik kind was ging ik in deze periode een keer met mijn moeder mee. Ze ging namens een goede doelen organisatie op bezoek bij eenzame en/of oude mensen. Daar bracht ze dan een kleine attentie. Zo kwamen we bij een klein oud boerderijtje waar twee oude mensen woonden. Ze hadden geen tv, geen cv en ook geen kerstboom. Wel een houtkachel maar die gebruikten ze het hele jaar omdat ze daar op kookten. Toen we weer naar buiten gingen wilde ik graag naar huis om mijn spaargeld te halen. Ik had zo’n medelijden met deze mensen omdat ze zo arm waren. Mijn moeder vertelde me dat ze niet arm waren maar dat ze geen geld uit wilden geven. En omdat ze zo krenterig waren hadden ze daardoor geen vrienden gemaakt en daarom waren ze dus eenzaam. Ik kon me dat niet voorstellen.
Zo moet ik elk jaar om deze tijd net als aan de liedjes van o.a. WHAM, de kerstboom van Ikea en Kerstnachtdienst bij LEEF! ook aan deze gebeurtenis denken. Zeker als we het hebben over wie gaan we uitnodigen? Want of je nu geld hebt of niet, of je nu vrienden hebt of niet, iedereen is geliefd. Toch is dat ook gek, als je weet dat mensen stiekem rijk zijn terwijl ze leven alsof ze niets hebben dat je dan alsnog een cadeautje gaat brengen? De club van mijn moeder wist dat deze mensen een nood hadden. En nee, het was niet de nood die ik zag. Het was een verborgen nood. Ze waren eenzaam! En ondanks hun eigen aandeel hierin vond de club van mijn moeder dat ze deze mensen moesten laten zien met een cadeautje dat er mensen waren die aan hun dachten.
Kerst vieren we omdat onze God een Cadeau gegeven heeft voor ons allemaal. Hij schoof niet een doos om de hoek en ging verder. Maar Hij gaf het allermooiste wat Hij had: Zijn eigen Zoon om de relatie te herstellen tussen Hem en een verloren wereld. Nee, niet een cadeau voor goede vrienden of zakenrelaties. Eerder het tegenovergestelde. Hij gaf aan ons met de ervaring uit het verleden dat we de volgende dag zijn hart zouden breken.
Dit jaar met Kerst hoop ik dat er niemand is die alleen zit en dat iedereen gezelligheid zal mogen ervaren. Als we dan “Vrede op aarde” zingen dat dit iets is wat tastbaar zal worden.
Jij en ik kunnen niet “de wereld redden”. Dat heeft Jezus gedaan.
This year I give it to someone special
In de Bijbel lezen we dat wanneer we iemand die “gevangen” zit een bezoekje brengen of iemand die dorst heeft een glas water geven het is alsof we ons hart aan Hem geven. Gewone praktische hulp als een jas of een broek of misschien mensen uitnodigen voor het Kerstdiner. Natuurlijk geef je iets weg maar je krijgt er ook iets heel speciaals voor terug! Het gaat daar niet om maar Jezus is hier zo blij mee dat Hij ons dan uitnodigt om bij Hem te zijn.
Feiko