Zoals elk jaar worden we weer platgebombardeerd met films over de tweede wereld oorlog. Allerlei docu’s over oorlogstuig, bunkers, onderzeeërs en superbommen. En natuurlijk moet er elk jaar wel een discussie zijn over een of ander onderwerp wat we wel of niet willen betrekken in de herdenkingen. En alsof het leven er van af hangt moet daar fanatiek over gesproken worden door voor- en tegenstanders. Maar over twee weken is het weer in de diepvries gestopt.
Sinterklaas, dodenherdenking maar ook de Christelijke feesten; allemaal culturele diepgewortelde dingen.
Waarom moeten we de bijl aan onze culturele wortels slaan? Persoonlijk hou ik van Nederland. En ik ben me zeer bewust van allerlei zwarte bladzijden of hoofdstukken in onze geschiedenis. Ik heb in de gevangenis op Curaçao de pijn en de boosheid gevoeld van ons verleden. Nergens heb ik de behoefte om bepaalde dingen te vergoeilijken. Ook vind ik onze vrijheid van meningsuiting een kostbaar iets. Net als het recht om te demonstreren. Maar willen we echt demonstrerende mensen op een kinderfeest? Willen we echt mensen die de rust verstoren als miljoenen mensen een manier hebben gevonden om de miljoenen mensen te eren voor het geven van hun leven voor onze vrijheid?
In de geschiedenis zijn er revoluties waar mensen bereid waren hun leven te geven. Dit kennen wij eigenlijk niet in Nederland. Zelfs toen in de vorige eeuw er barricades waren in Amsterdam en de Mariniers, maar ook knokploegen, tegenover de krakers en relschoppers stonden hoefden de mensen niet te vrezen voor hun leven.
Al die miljoenen mensen die vredig in hun eigen land woonden maar er voor kozen om naar Europa te komen om ons te bevrijden hadden niet alleen een grote mond maar waren trouw! Ze waren loyaal naar hun leiders die verdragen met onze leiders hadden ondertekend. En de miljoenen die niet stierven hebben vrienden zien sterven of zijn voor de rest van hun leven getekend. Mannen en vrouwen die nooit hun familie terug gezien hebben. Families die nooit afscheid hebben kunnen nemen. Is het te veel gevraagd om onze naasten lief te hebben door twee minuten stil te zijn?
Misschien is die oude Bijbel actueler als dat we denken. Daarin staat al dat als we God los laten de “vreemdeling die in uw midden woont” de macht over gaat nemen. Laten we met z’n allen terugkeren naar die God en herdenken hoe egocentrisch wij zijn. Zodat we echte vrede kunnen vieren! Immers de samenvatting die Jezus geeft is volgens mij een wereldvrede die haalbaar is?! Heb God lief boven alles en je naaste als jezelf. Als iedereen dat zou doen…..? Dan zouden wij in vrede kunnen vieren. Is er geen oorlog meer, geen honger, geen sociaal onrecht, geen milieu vervuiling!! Hiervoor gaf Jezus, Gods zoon, zijn leven .Discipelen en hervormers; allen waren bereid te sterven voor de vrijheid van anderen.
Laten we samen niet alleen stil zijn voor de slachtoffers van de oorlogen. Maar laten we samen stil worden en luisteren naar God in Zijn huis. Luisteren naar hoe we handen en voeten kunnen geven aan de opdracht om lief te hebben.
Feiko