Om maar met de deur in huis te vallen, geduld is niet mijn sterkste eigenschap. Zowel in mijn rol als moeder, als ook op mijn werk en in andere situatie, spreek ik mezelf regelmatig toe ‘rustig aan, geduld, even wachten…’ Mijn neiging is 1, 2, 3, 4… Maar inmiddels heb ik ook geleerd dat (zeker jonge) kinderen, meer tijd nodig hebben om te verwerken wat je zegt en daar een antwoord op te vormen. Dus ok. Geduld in is bij mij in de maak 🙂
De bijbel spreekt daarover in Romeinen 12:12
Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk.
En in het Engels staat er: don’t quit in hard times; pray all the harder.
Op dit moment bevinden wij als gezin ons in een tijd van wachten. We weten wat God gesproken heeft, we geloven Zijn Woord, we kijken vooruit, maar… het is er nu nog niet. We bevinden ons ergens tussen de ene kant en de andere kant.
Ken je dat? Die tijd tussen 2 momenten in lijkt soms het langst! En het moeilijkst!
Het brengt je door fases van omgaan met geduld en teleurstelling, volhouden en afwachten.
Wij geloven dat Robert een andere baan gaat krijgen, dichterbij huis zodat we als gezin meer tijd kunnen besteden aan wat voor ons echt belangrijk is. Maar realiteit is nu nog dat er te veel reisuren zijn en te veel vermoeidheid als gevolg is. Dat, als je gaat doen waar je hart het meest ligt, nl. Gods huis bouwen, je daar bijna te weinig fut voor hebt.
Wat doe je in de tijd waarin alles niet lijkt te zijn wat je hoopt? Wat je verlangt? Waar je geloof voor hebt?
Wij besluiten, en soms is dat opklimmen uit een dal, we houden vol. We stoppen niet, geven niet op, en bidden des te harder!
Misschien ben je ziek. Misschien wacht je op het wonder waar je naar verlangt. Misschien heb je het idee dat je je ‘plafond’ hebt bereikt in je kunnen. Ik moedig je aan om vol te houden! Niet te stoppen. Bid des te harder. Vast ervoor.
En… vertrouw erop dat Gods plannen voor jou vol van goedheid zijn! Hij heeft het aller, aller, allerbeste met jou voor.
Weten we hoe lang die ‘tussentijd’ duurt?
Nope.
Ik zou wel willen dat God me even op een briefje onze tijdlijn gaf.
Maar als ik dat zou weten, hoeveel zou ik dan nog op HEM vertrouwen?
Als je denkt ‘ik kan dit echt niet alleen’, dan moedig ik je aan om naar een kerk te gaan. Welkom bij de club van ongeduldige mensen 🙂
In LEEF! zitten we ook in de ‘tussentijd’, we weten wat God heeft gesproken en zien Hem bewegen. Wat een ongelooflijk wonder en eer dat wij met Hem mogen meebewegen. Wanneer het zichtbaar wordt…?
Geduld.
Vertrouw.
Tot zondag!
Nathanja